1
گروه ایمنی صنعتی، موسسه آموزش عالی کاسپین، قزوین
2
گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی تاکستان، قزوین، ایران.
چکیده
رانندگی یکی از فعالیت های دارای خطرات متعدد و فراوان می باشد که حوادث آن می تواند اثرات و عواقب جبران ناپذیری بر جامعه داشته باشد. این تحقیق با هدف ارزیابی رفتار برخی رانندگان شهر تاکستان در سال 1402 انجام شد. این تحقیق از نوع توصیفی ـ مقطعی بود و جامعه آماری رانندگان شهر تاکستان و حجم نمونه تعداد 50 نفر از رانندگان سطح شهری تاکستان بودند. ابزار تحقیق پرسشنامه رفتار رانندگی منچستر بود. با توجه به اینکه سطح معنیداری آموزش لوین برای همه متغیرها بیشتر از 05/0 است در نتیجه همسانی واریانس گروهها در متغیر پژوهش تایید شد. آموزش t زوجی در همه موارد برای گروه کنترل سطح معنیداری بیشتر از 05/0 است که نتیجه آن عدم تفاوت معنیدار نتایج پیشآموزش و پسآموزش متغیر پژوهش برای گروه شاهد است. بنابراین چنین می توان نتیجه گرفت که آموزش رانندگی تدافعی بر اساس بر رفتار رانندگان اثربخش می باشد. این مطالعه الگوهای رفتاری متمایزی را نشان داد، به طوری که رفتار رانندگان اغلب تخلفات عمدی را نشان میدهند و برخی رانندگان بیشتر مستعد تخلفات غیرعمدی و لغرش ها هستند. تجزیه و تحلیل داده ها فراوانی رفتارهای ناهنجار رانندگی نشان داد که حواس پرتی شایع ترین رفتار و پس از آن خستگی است. نتایج نشان داد که تخلفات عمدی و حواس پرتی عوامل مهمی بودند که هم باعث تصادف و هم امتیازات جریمه شدند. بنابراین کاهش درگیری تصادفات با ایجاد آموزش های آموزشی و قوانین مرتبط و یا نصب تجهیزات مانیتور هوشمند خودرو برای هشدار به رانندگان برای ارتقای ایمنی موثر است.
ولایت زاده, محمد, & رحمانی, سپیده. (1403). بررسی رفتار برخی رانندگان شهر تاکستان و اثربخشی آموزش رانندگی تدافعی. پژوهش در ایمنی، سلامت و محیط زیست, 2(5), 43-53.
MLA
محمد ولایت زاده; سپیده رحمانی. "بررسی رفتار برخی رانندگان شهر تاکستان و اثربخشی آموزش رانندگی تدافعی", پژوهش در ایمنی، سلامت و محیط زیست, 2, 5, 1403, 43-53.
HARVARD
ولایت زاده, محمد, رحمانی, سپیده. (1403). 'بررسی رفتار برخی رانندگان شهر تاکستان و اثربخشی آموزش رانندگی تدافعی', پژوهش در ایمنی، سلامت و محیط زیست, 2(5), pp. 43-53.
VANCOUVER
ولایت زاده, محمد, رحمانی, سپیده. بررسی رفتار برخی رانندگان شهر تاکستان و اثربخشی آموزش رانندگی تدافعی. پژوهش در ایمنی، سلامت و محیط زیست, 1403; 2(5): 43-53.